Umeå - Umeå, Szwecja
Kliknij, aby sprawdzić nadchodzące wydarzenia 2024-2025 w Umeå - Umeå, Szwecja
Rzeka Ume – Wikipedia
Przemysł drzewny Miejsca nazwane na cześć rzeki Ume Linki zewnętrzne
Jedną z głównych rzek w północnej Szwecji jest rzeka Ume (szwedzki Ume alv, Umealven). Mierzy około 460 km (290 mil) długości i płynie w kierunku południowo-wschodnim od źródła, jeziora Overuman, położonego w skandynawskich górach. Bla Vagen (Trasa Niebieska) to europejska trasa E12, która podąża swoją trasą w dużych odcinkach.
Przepływa przez rezerwat przyrody Vindelfjallen, jezioro Storuman, a następnie do Zatoki Botnickiej w Holmsund na wschodnim wybrzeżu Szwecji. Jej głównym dopływem jest rzeka Vindel.
W latach 1950. XX wieku elektrownie wodne budowały zbiorniki i zapory w całym kraju (patrz też: energia w Szwecji), ale pojawiły się obawy o wpływ tych elektrowni na środowisko. W szczególności toczyły się gorące dyskusje na temat wydarzeń na rzece Ume i Vindel. Doprowadziło to w 1961 r. do porozumienia o nazwie Pokój Sarek (szwedzki: Freden i Sarek), które uniemożliwiło rozwój niektórych rzek Vindel, aw zamian dało swobodę rozwoju innych rzek, w tym rzeki Ume. Od tego czasu rzeka Ume jest intensywnie uprawiana w celu uzyskania energii hydroelektrycznej.
W latach 1830. XIX wieku przybyli James i Robert Dicksonowie, szkoccy imigranci ze Szkocji. To był początek rozwoju rzeki Baggbole. [3] Chociaż założyli swój biznes drzewny w Varmland, w Szkocji w latach 1820. XIX wieku zbudowali dwa duże tartaki na wodę. Tartak Baggbole był największym, który mógł być zasilany wodą w Szwecji. [4] Ich metody były tak dobrze znane, że od nazwy „Baggbole” powstało nowe szwedzkie słowo. Baggboleri, szwedzki termin odnoszący się do lekkomyślnego wylesiania, jest pejoratywny. Każdego roku w tartakach pracowało 170 robotników. Były otwarte od maja do października. [5]